KODEKS PRACY 2020. Praktyczny komentarz z przykładami omawia wszystkie obowiązujące w Polsce rodzaje umów o pracę. Różnią się one między sobą m.in. terminami wypowiedzeń i możliwościami ich zerwania. 1. Umowa na czas określony. To najczęściej zawierana umowa o pracę. Od 22 lutego 2016 r. okres zatrudnienia na podstawie umowy o Umowa na okres próbny 2023. W związku z koniecznością wdrożenia przez Polskę Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej, w polskim ustawodawstwie planowane są zmiany dotyczące m.in. umów o pracę na okres próbny. Należy pamiętać jednak, iż pomimo tego, że osoba w wieku przedemerytalnym, zatrudniona na umowie na czas określony objęta jest ochroną stosunku pracy na podstawie art. 39 Kodeksu Pracy, to pracodawca nie ma obowiązku przedłużania takiej umowy do czasu osiągnięcia przez pracownika wieku emerytalnego. Umowa terminowa rozwiązuje się Można postąpić jak w przypadku każdej innej umowy na czas określony. Jeżeli umowa na zastępstwo obowiązuje od 1 września 2023 roku, to pracodawca oblicza urlop proporcjonalny za okres od 1 września do 31 grudnia 2023 roku. Wtedy zakłada, że nieobecny pracownik nie wróci do pracy do końca roku kalendarzowego. Istnieje tu pewne ryzyko. Kalkulator zakupów na firmę Po 3 latach umów na czas określony, pracodawca nie podpisał ze mną umowy na stałe. Nie pojmuję, jak to możliwe że przez tyle lat byłem dobrym i Okres wypowiedzenia umowy na czas określony wynosi zawsze 2 tygodnie . Warto wiedzieć, że w tym wypadku okres wypowiedzenia nie jest uzależniony od przepracowanego u danego pracodawcy okresu. Zobacz: Wypowiadanie umów o pracę. Wypowiedzenie. Wypowiedzenie umowy na czas określony nie musi zawierać uzasadnienia. Liczenie 33 miesięcy umów o pracę na czas określony. 22 kwietnia 2015. Przemysław Ciszek, BDO. W dniu 7 października 2015 r. ukazało się – w związku z planowanym wejściem w życie nowych przepisów dotyczących umów o pracę – stanowisko Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w sprawie liczenia 33 miesięcy umów terminowych. Oczywiście zmiany te będą miały istotny wpływ na podejście do poszczególnych kwestii pracowniczych zespołów HR, obligując je do zmiany polityki firm w kluczowych obszarach. – Dyrektywa oznacza m.in. koniec łatwo rozwiązywalnych umów na czas określony – pracodawca będzie więc musiał wskazać konkretne powody swojej decyzji. Dwa warianty: własność i użyczenie [PRB] 2024 r.: 2 wzory dla umów o pracę: rozwiązanie umowy za porozumieniem, wypowiedzenie umowy na czas określony [Aktualne okresy wypowiedzenia] Grzywna od 1000 do 30 000 zł za nieudzielenie zaległego urlopu do 30 września 2023 r. Aktualnie zasady limitowania określa art. 25 K.p. w brzmieniu obowiązującym od 22 lutego 2016 r., który stanowi, że zatrudnienie na podstawie umowy lub umów na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 33 miesięcy, a umów nie może być więcej niż trzy. Pracodawca zatrudniający pracownika na D1fx3. Maksymalna długość umowy na czas określony wynosi 33 miesiące. Kodeks pracy przewiduje również limit 3 umów terminowych. Przekroczenie limitu zatrudnienia na podstawie umowy terminowej oznacza przekształcenie się umowy w umowę na czas nieokreślony. Do pierwszego przekształcenia w umowy bezterminowe dojdzie 22 listopada 2018 r. Limit 33 miesięcy i 3 umów na czas określony Zgodnie z nowelizacją Kodeksu pracy z 2015 r. umowy o pracę zawierane na czas określony nie mogą trwać dłużej niż 33 miesiące. Dnia 22 listopada 2018 r. mija pierwszy od momentu wprowadzenia nowej regulacji 33-miesięczny termin. Zgodnie z wprowadzoną 22 lutego 2016 r. zmianą ten sam pracodawca i ten sam pracownik mogą być związani umową na czas określony maksymalnie 33 miesiące. Mogą również zawrzeć więcej niż jedną umowę terminową, ale nie więcej niż trzy. Wszystkie trzy umowy nie mogą wspólnie przekroczyć limitu 33 miesięcy. Nowe przepisy mają na celu ukrócenie praktyki unikania zatrudniania pracowników na czas określony. Dotychczas pracodawcy nadużywali umów terminowych. W świetle art. 251§ 1 Kodeksu pracy: Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF. Ponadto, jeśli strony uzgodnią między sobą w trakcie trwania umowy, że przedłużają aktualną umowę na czas określony, zgodnie z Kodeksem pracy uznaje się to za zawarcie kolejnej umowy terminowej. Uważa się, iż do zawarcia nowej umowy dochodzi dnia następującego po ustalonym wcześniej dniu rozwiązania się pierwszej umowy. Zalicza się ją do czasowego i ilościowego limitu umów terminowych (33 miesiące i 3 umowy). Omawiany przepis nie dotyczy sytuacji przedłużenia umowy do dnia porodu. Przekroczenie limitu 33 miesięcy i 3 umów Może zdarzyć się sytuacja, kiedy strony stosunku pracy zawierają jedną umowę na czas określony przekraczający 33 miesiące. Może również dojść do przekroczenia liczby umów poprzez zawarcie czwartej umowy na czas określony między tym samym pracodawcą i tym samym pracownikiem. Na podstawie Kodeksu pracy od dnia następującego po upływie 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy o pracę na czas określony uważa się, że pracownik zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Przekroczenie limitu i automatyczna zamiana umowy terminowej w umowę bezterminową nie dotyczy sytuacji przedłużenia umowy na czas określony do dnia porodu. 22 listopada 2018 r. 22 listopada 2018 r. to pierwszy przypadek upływu termin limitu wprowadzonego 22 lutego 2016 r. Jeśli pracodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów na czas określony i 22 listopada mijają 33 miesiące tego zatrudnienia, umowy te z mocy prawa przekształcą się w umowy na czas nieokreślony. Jeśli pracodawca nie chciał kontynuować zatrudnienia określonych pracowników na podstawie umów bezterminowych mógł złożyć im wypowiedzenia. Miał obowiązek podania rzeczywistych i konkretnych przyczyn uzasadniających decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy. Istotną rolę przy wypowiadaniu umów przed 22 listopada odgrywała długość okresów wypowiedzenia i tak np. dla umowy zawartej na 6 miesięcy, stosowne wypowiedzenie powinno być złożone już w październiku (okres wypowiedzenia - 1 miesiąc). W przeciwnym razie umowa ulega przekształceniu w umowę o pracę na czas nieokreślony. Wyłączenia spod limitu umów na czas określony Prawo pracy przewiduje różne rodzaje umów terminowych. Do niektórych z nich nie stosuje regulacji o maksymalnym okresie 33 miesięcy i liczbie 3 umów. Spod wskazanych limitów wyłącza się kolejno: umów o pracę zawartych na czas określony w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, umów o pracę zawartych na czas określony w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym, umów o pracę zawartych na czas określony w celu wykonywania pracy przez okres kadencji, umów o pracę zawartych na czas określony w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie (obowiązek zawiadomienia o zawarciu umowy okręgowego inspektora pracy!) – jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy. Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dziennik Ustaw rok 2018, poz. 917) Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. Od 1 sierpnia 2022 r. wchodzą w życie zmiany w przepisach dotyczących umowy o pracę na okres próbny. Modyfikacjom podlegają najistotniejsze postanowienia stanowiące o czasie trwania umowy, możliwości jej przedłużenia oraz ponownego zawarcia. Zmiany w kodeksie pracy przewidziane przez ustawodawcę podyktowane są obowiązkiem harmonizacji przepisów krajowych z postanowieniami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. Mają one na celu zapewnienie minimalnych praw wszystkim pracownikom w UE, wprowadzenie bardziej przejrzystych norm zatrudnienia oraz poprawę warunków pracy. Zmiany będą obejmować przepisy dotyczące umowy o pracę na czas określony oraz umowy na okres próbny. Czas trwania okresu próbnego W zakresie form zatrudnienia największe zmiany przewidywane są dla umowy na okres próbny. Ogólną zasadą jest, że umowa na okres próbny nie może być zawarta na okres dłuższy niż 3 miesiące, jednakże ustawodawca w tym zakresie wprowadził pewne ograniczenia. Nowe przepisy wprowadzają sztywne ramy czasowe na jakie powinna zostać zawarta umowa o pracę na okres próbny. Zgodnie z nimi, umowę o pracę na okres próbny zawiera się na okres nieprzekraczający: 1) 1 miesiąca – w przypadku zamiaru zawarcia umowy o pracę na czas określony krótszy niż 6 miesięcy; 2) 2 miesięcy – w przypadku zamiaru zawarcia umowy o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 6 miesięcy i krótszy niż 12 miesięcy. W związku z powyższym, czas trwania umowy na okres próbny uzależniony jest od okresu na jaki mamy zamiar zatrudnić pracownika po okresie próbnym. Dotychczasowy 3 miesięczny termin możliwy będzie wyłącznie, gdy pracodawca będzie miał zamiar zatrudnić pracownika na umowę o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 12 miesięcy. W pozostałych przypadkach musimy zastosować nowe terminy. Uzasadnieniem tak przyjętych regulacji ma być współmierność okresu próbnego i rodzaju pracy do przewidywanego czasu trwania umowy o pracę na czas określony. Ma to przeciwdziałać nadużyciom wobec pracowników przy zawieraniu tego typu umów. Należy zauważyć, że wprowadzone rozwiązanie stwarza pewne niedogodności po stronie pracodawcy, z uwagi na fakt, iż w momencie zatrudnienia pracownika, będzie musiał z góry podjąć decyzję na jaki okres ma zamiar zatrudnić pracownika po zakończeniu okresu próbnego. Możliwość przedłużenia umowy Ustawodawca wprowadził również nowe rozwiązanie, jakim jest możliwość przedłużenia umowy o pracę na okres próbny o 1 miesiąc, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy. To rozwiązanie dotyczy wyłącznie umów zawartych na 1 albo 2 miesiące. Wydłużona w ten sposób umowa może zatem trwać maksymalnie 3 miesiące, czyli tyle, ile trwa obecnie. Użyta przez ustawodawcę klauzula generalna, w praktyce może stworzyć wątpliwości na gruncie interpretacyjnym. Jednakże, mając na uwadze cel jaki ma spełniać instytucja umowy o pracę na okres próbny, należy rozumieć, że chodzi o taki rodzaj pracy, w którym sprawdzenie kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy wymaga więcej czasu niż pierwotnie zakładano. Ponadto pracodawca w projekcie ustawy przewiduje kolejne rozwiązanie na korzyść pracownika wprowadzając możliwość uzgodnienia w umowie o pracę, iż umowa o pracę na okres próbny przedłuża się o czas urlopu, a także o czas innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy, jeżeli wystąpią takie nieobecności. Ponowne zatrudnienie tego samego pracownika Następna istotna zmiana przewidziana w projektowanych przepisach dotyczy ponownego zawarcia umowy o pracę na okres próbny z tym samym pracownikiem. Ustawodawca przewiduje taką możliwość wyłącznie, gdy pracownik będzie zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy. Tym samym usunięto wcześniejszy zapis umożliwiający zawarcie ponownej umowy na okres próbny z pracownikiem po upływie co najmniej 3 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy o pracę, jeżeli pracownik ma być zatrudniony w celu wykonywania tego samego rodzaju pracy. Podsumowanie Planowane zmiany w przepisach dotyczących umowy o pracę na okres próbny spełniają cele dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z dnia 20 czerwca 2019 r. Ustawodawca wprowadzając je do kodeksu pracy, w pełni kierował się interesem pracowników jakim jest polepszenie warunków zatrudnienia. Termin wdrożenia postanowień tej dyrektywy upływa w dniu 1 sierpnia 2022 r., a więc już za niecały miesiąc. Ewa Iwańczyk, aplikant radcowski, Chmura i Partnerzy Radcowie Prawni sp. p. Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE Jestem osobą umotywowaną do pracy nad rozwojem własnych umiejętności menedżerskich. Oprócz uczęszczania na odpowiednie szkolenia staram się poświęcać czas na lekturę poradników dla menedżerów, które opisują, w jaki sposób warto zarządzać zespołem i komunikować się z podwładnymi, aby osiągać pożądane wyniki. Czasami jednak mam wrażenie, że lektura tych poradników w niczym mi tak naprawdę nie pomaga, że treści zawarte w nich są często dyskusyjne, a niekiedy wręcz nieżyciowe. Zastanawiam się, czy jest tak, że to ja nie potrafię zrozumieć przesłania tych lektur, czy też owe lektury upowszechniają rady, z których nie warto po prostu korzystać. Trudno jest wykazać efektywność inwestycji w komputery. Potwierdzenie tego widać w opiniach polskich pracodawców (z wyjątkiem sektora ICT), którzy głoszą poglądy, że kompetencje związane z ich obsługą nie przyczyniają się do uzyskania przewagi konkurencyjnej, nie stanowią zatem kompetencji kluczowych dla organizacji. Niemniej wszyscy są zgodni co do tego, że bez umiejętności ich wykorzystania w działalności przedsiębiorstwa nie wyobrażają sobie funkcjonowania na współczesnym rynku. Ponad miesiąc temu w związku z rozwiązaniem stosunku pracy mój były pracodawca wydał mi świadectwo pracy. Ostatnio znalazłem zatrudnienie w nowej firmie, ale w kadrach poinformowano mnie o nieścisłościach w świadectwie. Poproszono mnie, abym wystąpił o jego sprostowanie. Czy dotychczasowy przełożony ma obowiązek sprostowania świadectwa? W kadrach wspomniano, że mogę mieć problem, bo obowiązuje tu jakiś termin. Czy mam jakąkolwiek możliwość wpłynąć na byłego pracodawcę, aby pozytywnie załatwić tę sprawę? Czas pracy nauczyciela zatrudnionego w pełnym wymiarze zajęć nie może przekraczać 40 godzin na tydzień. W ramach czasu pracy nauczyciel jest zobowiązany realizować zajęcia dydaktyczne, wychowawcze i opiekuńcze, prowadzone bezpośrednio z uczniami lub wychowankami, w tym również uczestniczyć w przeprowadzaniu części ustnej egzaminu maturalnego. Pracownik ma potrącenia komornicze z innych tytułów niż alimenty. Potrącamy mu z pensji 28. dnia każdego miesiąca dozwolone 50% wynagrodzenia. Ponadto dokonujemy potrąceń także z innych świadczeń, jakie otrzymuje pracownik, np. premii, nagród, „trzynastki” itp. Pozostałe świadczenia są wypłacane już po wypłacie pensji, np. piątego dnia następnego miesiąca. Dokonujemy wówczas potrąceń nawet kilka razy w miesiącu w zależności od liczby wypłaconych świadczeń. Czy postępujemy prawidłowo? Pracownik twierdzi, że potrąceń z wynagrodzenia dokonuje się raz w miesiącu łącznie ze wszystkich składników wynagrodzenia, co wynika jego zdaniem z art. 87 § 8 Kodeksu pracy. Kieruję niewielkim zespołem. Zależy mi na tym, aby praca w zespole była efektywna. Jak dotąd, udaje mi się zapobiegać konfliktom, więc zespół pracuje w dobrej atmosferze. Uważam jednak, że brakuje nam „ducha zespołu”, czyli tego, co niektórzy nazywają synergią. Mam wrażenie, że jako zespół nie pracujemy tak efektywnie, jak moglibyśmy. Co mogę zrobić, aby zwiększyć efektywność pracy mojego zespołu? Zdobywanie doświadczenia i system szkoleń są istotnym czynnikiem zachęcającym kandydatów do podjęcia pracy w SSC. Jednakże sposób organizacji pracy w takich organizacjach nie sprzyja szybkiemu awansowi i możliwości samorealizacji zawodowej, na których młodym ludziom szczególnie zależy, i jest przyczyną wysokiej fluktuacji personelu. Co można zrobić, by tych osób było jak najmniej, a wysoki odsetek odejść nie zagrażał prowadzeniu działalności biznesowej? Jak zachęcić ich do pozostania w firmie? W umowie o zakazie konkurencji pracownik zobowiązał się, że w okresie 2 lat po ustaniu zatrudnienia nie będzie prowadził działalności konkurencyjnej. W tym okresie miałem mu wypłacać odszkodowanie w wysokości 30% jego wcześniejszego wynagrodzenia. Czy po roku obowiązywania zakazu zmuszony jestem dalej wypłacać odszkodowanie, jeżeli informacje będące przedmiotem zakazu wskutek postępu techniki stały się powszechnie znane? Zatrudniamy pracownika na podstawie umowy o pracę, który równocześnie powadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest architektem. Od listopada 2008 r. pracownik był na zwolnieniu lekarskim i otrzymał wynagrodzenie chorobowe i zasiłek. Okazało się, że z działalności nie brał zwolnienia lekarskiego, ponieważ i tak nie ma prawa do zasiłku. Wypłaciliśmy pracownikowi świadczenia, a teraz ZUS wydał decyzję o zwrocie wypłaconego zasiłku, ponieważ pracownik prowadził działalność w trakcie zwolnienia lekarskiego. Czy słusznie? Czy pracownik musi zwrócić wypłacone świadczenia? Prowadzę firmę remontową. Moi pracownicy remontowali mieszkanie klientki. Zgodnie z umową, remont miał polegać na pomalowaniu ścian i wycyklinowaniu podłogi. Na prośbę klientki malarze, po zakończeniu powierzonych im zadań, zainstalowali urządzenia sanitarne. W związku z tym, że instalacja została wykonana wadliwie, właścicielka mieszkania żąda od mojej firmy odszkodowania. Czy jestem odpowiedzialny za tę szkodę? Tylko jedno oszkodowanie przysługuje za niezgodne z prawem wypowiedzenie, a następnie nieprawidłowe rozwiązanie bez wypowiedzenia umowy o pracę przez tego samego pracodawcę. Pracownik decyduje, czy chce odszkodowania z tytułu wadliwego wypowiedzenia czy odszkodowania z tytułu rozwiązania bez wypowiedzenia. Żądanie przywrócenia do pracy wyłącza roszczenie odszkodowawcze z tytułu zwolnienia bez wypowiedzenia (wyrok Sądu Najwyższego z 22 lipca 2008 r., II PK 361/07).